Nataal - editie 37

52 NATAAL .nl Meerdere wegen naar Rome De medewerkers van CPZ zien dat de samenwerking op steeds meer plaatsen concreet vorm en inhoud krijgt. De manier waarop die samenwerking wordt inge- richt, verschilt per regio. ‘Er wordt vooral inhoudelijk gezocht naar hoe je in een bepaalde regio de meeste toegevoegde waarde kunt bieden aan moeder en kind. Het is een zoektocht die je gezamenlijk in moet gaan en waar wij als CPZ bij kunnen ondersteunen. Hoe? Door de behoeftes te verzamelen, best practices in kaart te brengen en te laten zien: kijk, hier is het zo geregeld, hier kun je misschien van leren. Uiteindelijk moet je toch, samen met de partners in je eigen regio, komen tot een gedragen samenwerkingsvorm waarin iedereen zich comfortabel voelt.’ Bouwen aan vertrouwen Mogelijk dringt de vraag zich op waarom deze ontwik- keling nu zo ingewikkeld is. De geboortezorg is op zich toch niet zo bijzonder georganiseerd? De partners zijn nagenoeg overal hetzelfde, en natuurlijk zijn er regionale verschillen, maar zo groot zijn die toch niet? Margreet Vroomen: ‘Er zijn meerdere groepen profes- sionals, die in andere instituties georganiseerd zijn, met niet overal dezelfde deelnemers en er wordt samen- gewerkt over de schotten van eerste, tweede en zelfs derde lijn. Dat maakt het wel degelijk complex.’ Titia Hollman: ‘We praten hier over samenwerking tussen professionals die in principe hun eigen, redelijk afge- bakende expertiseterrein hebben. Dat is per definitie ingewikkeld en zeker niet vanzelfsprekend. Mensen die in het verleden jarenlang op een bepaalde manier hebben gewerkt, gaan nu met collega’s een nieuw traject definiëren en inrichten. Dat begin met aftasten en vertrouwen. Dat is spannend en ingewikkeld en het brengt ook onzekerheid met zich mee. Wat betekent dit voor mijn positie, voor mijn inkomsten? Dat zijn logische vragen die je jezelf, bijvoorbeeld als zelfstan- dig ondernemer, stelt.’ Volgens Margreet Vroomen beginnen de grenzen langzaam te vervagen.‘ Er ontstaat beweging in het veld. Is het eigenlijk wel zo slim wat we altijd deden, kunnen we niet anders? Deze problematiek gaat op een unieke manier over de sectoren heen, dat is echt substantieel anders en bijzonder intensief.’ Volgens Titia Hollman is vertrouwen in elkaars handelen een belangrijke basis. ‘Een basis die je versterkt als je in elkaars keuken mee gaat kijken. Ik zie dat op verschillende plaatsen gebeuren. Dat is een belang- rijke stap. En ja, dat kost tijd.’ Integrale zorg, organisatie en bekostiging Een mogelijkheid bij integrale geboortezorg is ook de overstap naar verregaande samenwerking én integrale bekostiging. Dit betekent dat de geboortezorgaanbie- ders binnen eenzelfde regio één integrale geboorte- zorgorganisatie gaan vormen (een ‘IGO’) en op basis van één integraal tarief een contract aangaan met de zorgverzekeraars. Dat veel veranderingen in de zorg een Haagse basis hebben die te maken heeft met geld, bezuinigingen en efficiency, versterkt het enthousiasme voor zo’n integrale bekostiging in het veld niet. ‘Klopt’, zegt Margreet Vroomen, ‘echter de transitie in de geboortezorg is vooral bedoeld om de kwaliteit van die geboortezorg verder te verbeteren en niet als bezuini- ging.’ Een belangrijke voorwaarde, vindt Margreet. ‘Dat betekent namelijk dat er nu een veilig klimaat is gecre- ëerd om te kunnen focussen op de kwaliteit van zorg.’ Maar … uiteindelijk zal er toch een kostenbesparing ontstaan als je de zorg op de juiste plek levert, geen onnodige zorg levert en eventuele dubbelingen uit het systeem haalt? ‘Ja, maar afgesproken is dat alles wat er door efficiëntie wordt bereikt, geïnvesteerd wordt in een verbetering van de kwaliteit. Dat is trouwens ook Titia Hollman, juridisch adviseur CPZ INTEGRALE GEBOORTEZORG