Nataal - editie 61

| NATAAL .nl 8 gespreksvoering aan zwangeren en ouders van jonge kinderen werden praktijkervaringen gedeeld. Gesproken werd ook over waarom het soms lastig is om met (aanstaande) ouders te praten over psychische problematiek en stress. Heidi van Heijningen- Tousain, onderzoeksmedewerker van Kenniscen- trum Zorginnovatie, coördineerde de panelgesprek- ken: “Wat professionals benoemden is dat de vertrouwensband soms onvoldoende is en dat ze te weinig tijd hebben bij consulten. Soms spelen ook problemen met de taal of cultuurverschillen een rol. Ook vinden ze het soms moeilijk om open en duidelijk te zijn over suboptimale situaties. Helemaal als ze niet weten naar wie ze iemand kunnen doorverwijzen.” Beleving van ouders “Ouders snappen best dat het voor professionals lastig is om bepaalde thema’s aan te kaarten, maar hebben daar zelf geen moeite mee”, vervolgt Van Heijningen-Tousain. Een gesprek met vijf ouders die rond de zwangerschap en geboorte van hun kind met uitdagende omstandigheden te maken hadden, leverde waardevolle inzichten op: “Wij vinden het helemaal niet erg om het over lastige thema’s te hebben”, gaven zij aan: “Als je maar voelt dat de intentie goed is en er geen beschuldigende vinger is. Dat omstandigheden soms niet optimaal zijn om een kind in groot te brengen, zien wij zelf ook wel. Praat met ons dus liever over dingen die we (wel) kunnen doen om de situatie te verbeteren.” Munshi vult aan: “Ouders willen aan de hand worden genomen en weten: dit is hoe het consult eruitziet, deze stappen nemen we. Ze vinden het prima dat professionals moeilijke vragen stellen. Zolang zij maar uitleggen waarom ze dingen vragen. Ze hebben zelfs geen moeite met vragenlijstjes of checklists waarin gevoelige thema’s aan bod komen. Wel is het heel belangrijk om vooraf te melden dat die voor iedereen gebruikt worden.” Gelijkwaardige bejegening “Ouders hebben moeite met het woord kwetsbaar- heid, want: is niet iedere ouder kwetsbaar en omstandigheden kunnen toch ook tijdelijk zijn?”, vervolgt Van Heijningen-Tousain. “In plaats van kwetsbare omstandigheden, zou je het ook ‘uitdagende omstandigheden’ kunnen noemen, bedachten de ouders in ons panel. Maar uiteindelijk is het niet de woordkeuze die voor hen telt: veel belangrijker zijn voor hen vertrouwen en een gelijkwaardige bejegening. Het gevoel dat iemand je ziet en hoort, en je verder wil helpen.” Munshi: “Zwangeren vinden het juist fijn als zorgverleners oog en oor hebben voor hun stressvolle situatie. Ouders willen voelen dat er een mens tegenover hen zit. Als het je raakt wat iemand je vertelt, mag je dat best tonen of je eigen ervaring hierover delen. Tegelijk vinden ouders het ook prettig als een professional kaders stelt: ‘Tot hier kan ik iets voor je doen, maar dit niet meer. Hiervoor kan ik je doorverwijzen naar (…)’” “Als ouders en professionals, en als professionals onderling, kun je van elkaar blijven leren”, conclu- deert Munshi. “Vorm een -100+eerste-1000-dagen- netwerk in de wijk, weet elkaar te vinden, maak gebruik van elkaars aanbod en deel expertise. Oefen samen geregeld lastige gesprekken en leer van elkaar. Zo maak je het als professional gemakkelijker voor jezelf.” Heidi van Heijningen-Tousain onderzoeksmedewerker van Kenniscentrum Zorginnovatie